اولیا و امتحان فرزندان

وقتی که فرزندان شما امتحان دارند، انگار خود شما هم امتحان دارید. سهم پدر و مادر در امتحان بسیار زیاد است; یعنی نحوه برخورد آنان باعث افت یا ارتقای نمره فرد در امتحان می شود.

چه بسا یک روش صحیح، عملکرد فرد را تغییر داده و باعث شکوفایی آن شود و یک برخورد ناصحیح فرد را دچار سقوط و نابودی می کند. تمام فاکتورهایی که در ذیل آمده است، به نوعی در سرنوشت دانش آموزان تاثیر دارد که باید مورد توجه ویژه پدران و مادران قرار گیرد:

1- سعی کنید فرزند شما از ابتدای سال برنامه ریزی داشته باشد; یعنی هر شب بتواند درس های روز بعد را درست و صحیح یاد بگیرد، تا درس ها را روی هم انباشته نکند و در شب امتحان همه خانواده ها را دچار استرس و درگیری کند. اگر نمی توانید برنامه ریزی دقیق داشته باشید، طبق نظر یک کارشناس فرزندتان را وادار به برنامه ریزی کنید; یعنی درس و تکلیف مثل غذا خوردن باشد و او از همان سال های اول مدرسه عادت کند که درس بخواند. اگر چنین کاری نکنید، شما را اسیر می کند و خسته می شوید و دایم باید شعار بخوان، بخوان را بر زبان داشته باشید و هیچ  گوش شنوایی هم ن

باشد!

2- در ایام امتحان، سعی کنید از همان روزی که فرزند شما برنامه امتحانی را می گیرد، یک برنامه ریزی ویژه امتحان داشته باشید. معمولا در مدارسی که پیشرفته هستند و مدیری با تدبیر و توانا دارند، حداقل 10 روز قبل از امتحان، برنامه در دست شما قرار دارد. حالا فرزند شما با یک برنامه امتحانی، حداقل 10 روز هم زمان دارد. مطابق با فصل دوم برنامه ریزی کنید.

3- حتما سعی کنید فرزندتان از سوالات سال های قبل مطلع شود; یعنی با نمونه سوال های همین معلم یا دبیر آشنا گردد، تا با شیوه سوالات و نحوه امتحان بیگانه نباشد; زیرا ممکن است دبیر بیشتر سوالات مفهومی یا سوالات پیچیده را طراحی کند و فرزند شما اصلا از کم و کیف سوالات  مطلع نباشد و دچار مشکل گردد. به دست آوردن سوالات از طریق: مدرسه، دوستان سال قبل، خود معلم و منابع دیگر امکان پذیر خواهد بود.

4- عبارت «امتحان داری» را حذف کنید  و «امتحان کن»، را اضافه کنید; یعنی اینکه هر جا می روید، حتی یک کفش می خرید، به او بگویید: «امتحان کن، ببین اندازه پایت هست.» «امتحان کن ببین برایت خوب است.» «این ساندویچ را امتحان کن ببین خوشمزه است»; تا کلمه «امتحان» برایش کاملا عادی تلقی شود و از امتحان هراسی نداشته باشد. در شب های امتحان مرتب نگویید: «تو امتحان داری» «مواظب باش»، «تلویزیون نبین»، «امتحان داری، بیرون نرو»، «امتحان داری...»، تا آنقدر او از امتحان متنفر شود که دچار اضطراب گردد، به او بگویید: تمام درس هایی که از روز اول سال تا به حال خوانده ای، باید به طور کلی در یک ورقه جواب دهی، فرقی نمی کند چون همان سوال هایی است که قبلا در کلاس به صورت  کتبی و شفاهی پاسخ داده ای. فقط دقت کن که پاسخ صحیح را بنویسی و دیگر هیچ.

5- اگر فرزند شما تمرکز ندارد، می توانید از شیوه های مختلف استفاده کنید:

- برنامه کوتاه مدت برای او پیش بینی کنید. مثلا به جای نیم ساعت مطالعه، تا آن زمانی مطالعه کند که احساس می کند حواسش پرت می شود. ساعات مطالعه او را کوتاه تر، ولی تعداد آن ها را زیادتر کنید; مثلا به جای 3 تا نیم ساعت 6 تا 15 دقیقه بخواند.

• - خودتان با او کار کنید تا حواسش فقط به شما باشد.

• - بعضی مواقع با دوستانش درس بخواند.

• - به او از ابتدای سال آموزش دهید، تا بتواند در روز چندین بار به یک نقطه خیره شود و تا 5 دقیقه تحمل کند.

• - یک نقطه سیاه روی کاغذ بکشید و فرزند شما روی صندلی در فاصله 2 متری بنشیند و با نفس عمیق کشیدن به نقطه خیره شود.

• - یک شاخه گل سرخ را در مقابل چشم هاتان بگذارید و به آن خیره شوید و فقط به ساخت و ساز، رنگ و برگ های گل نگاه کنید تا 5 دقیقه طول بکشد، دوباره این کار را انجام دهید. این نگاه کمک به تمرکز شما می کند.

• - در روش دیگر شما کاملا آرام و با تمرکز به یک چیز فکر کنید. مثلا به کلاس خود فکر کنید. بعد از 3 دقیقه سریع و تند به یک چیز دیگر فکر کنید و دوباره بعد از یک دقیقه خیلی سریع به یک چیز دیگر فکر کنید. این کار را تا 4 مورد انجام دهید، تا کاملا تمرکز شما زیاد شود.

• - روش دیگر برای تمرکز، ذکر خداوند است. مثلا به مدت دو دقیقه صلوات بفرستید; ولی صلوات در ذهن خودتان باشد و اصلا لب نزنید. آرام آرام خودتان را متوجه خدا کنید، انگار به سوی خدا در پرواز هستید. اگر حواستان پرت می شود، چشم هاتان را روی هم بگذارید و حس کنید به آسمان می روید، در لابه لای ستاره ها خدا را پیدا می کنید و آن قدر در پی خدا باشید که احساس کنید، تمام وجودتان به آرامش رسیده است، آن موقع است که مصداق: «الا بذکر الله تطمئن القلوب» می شوید; یعنی کاملا آرام شده و به تمرکز رسیده اید.

6- در موقع امتحان مواظب شکم فرزندان خود باشید، فکر نکنید که اگر شکم آنان را پر کنید، آن قدر که نتوانند نفس بکشند، کار خوبی کرده اید! هرگز! یادتان باشد چه در موقع امتحان و چه در موقع تحصیل، سعی کنید بی خود و بی جهت متخصص نشوید، غذای استاندارد و مناسب از روی حساب و کتاب به آنان بدهید. آنچه مهم است این است که، 50 درصد یادگیری شما به خاطر کسب اطلاعات صحیح در خصوص تغذیه فرزندان خودتان می باشد. پس این مساله را خیلی جدی بگیرید و به دقت مورد مطالعه قرار دهید.

7- در ایام امتحانات مواظب باشید به هیچ وجه مشاجره و بحث نکنید. فقط فکر کنید سرنوشت یک نفر در حال رقم خوردن است. شوخی نیست، به خصوص اگر فرزند شما در مقطع راهنمایی و دبیرستان درس می خواند; چون نمرات آنها به نوعی جزو معدل و تاثیرگذار در رشته و کنکور آنان خواهد بود. هیچ دلیلی ندارد که شما داد و فریاد کنید; چون در این میان حق یک انسان در زیر پاهاتان لگدمال می شود، در حالی که متوجه نیستید و فردا باید جواب خدا را بدهید. چرا فکر و ذهن فرزند مظلوم و بی گناه خود را دچار اضطراب، پریشانی، ناامیدی و درگیر فکر منفی می کنید، بگذارید فرزندتان به مدرسه برود، بعد هر چه می خواهید دعوا کنید تا خسته شوید!!

8- طوری وانمود کنید که احساس کند، او هم باید احساس مسوولیت داشته باشد; یعنی بگویید: نمره ای که می گیری مربوط به آینده توست پس باید خودت تلاش کنی و «خودت» مواظب باشی. هیچ کس آینده خودش را دست کم نمی گیرد. به او بقبولانید که تو مسوول کار خودت هستی. بگویید: پدرت وظیفه اش را انجام می دهد. من مادر هم که تمام امکانات را فراهم کرده ام و تو باید بخوانی. هیچ کس نمی تواند از خود سلب مسوولیت کند. به طور کلی او باید فکر کند که واقعا مسوول است. 9- اگر فرزندتان ضعیف است، مبادا کسی را مقصر بدانید. دلیلی ندارد که داد بزنید: معلم تو بد بوده است یا مدرسه مقصر است. اینها همه ترمز دستی حرکت فرزند شماست.

مرکز یادگیری سایت تبیان